OLAHW- oktober 2019
Het is enige tijd geleden dat ik praeses was van N.S.V. Nota Bene (1999-2000), maar toen ik werd gevraagd door de praeses h.t. om een bijdrage aan deze rubriek te leveren kwamen talrijke herinneringen naar boven van mijn tijd bij onze vereniging. Het kraamfeest ter gelegenheid van de komst van de eerste dochter van B. Schols, ons jaarlijks squashtoernooi, het 25-jarig jubileum van prof. mr. Van Mourik, LNSC 2001, de studiereizen naar onder andere Edinburgh, Luxemburg, Brussel en Gent, en de vele kantoorbezoeken aan kantoren met toen nog drie of vier achternamen in hun naam. De tijd dat J.S.L.A.W.B. Roes nog student was en een maand later je docent. Maar bovenal de vele gezellige borrels in Trianon of Vivaldi’s en andere gelegenheden waar het aangename boven het nuttige ging.
In de almanak 2000-2001 was er een bijdrage van prof. Mr. M. van Olffen met de titel: De notariële praktijk, waar kies je eigenlijk voor? Ben je een hunter of een farmer.
Een bijdrage die zijn relevantie niet heeft verloren. Het huidige jobhoppen was nog niet gemeengoed, veelal bleef men 40 jaar in dienst bij dezelfde werkgever. Voorzichtig ontstond de trend dat zelfs partners van kantoor switchen. Hoe anders is het nu?
De uitleg over de hunter en farmer was als volgt. De hunter dood het vee waar hij het ziet. Is het tijdelijke “op” dan trekt hij verder en zet aldaar de praktijk voort. De farmer cultiveert een stuk grondgebied en zorgt voor continue toevoer van vee dat hij op verschillende manieren aanwendt.
Aangezien ik tot nu toe bij vijf kantoren heb gezeten lijkt het alsof ik een hunter ben. Bij de eerste drie multidisciplinaire kantoren was dit zo, maar gaandeweg ben ik een farmer geworden. 10 jaar heb ik bij Clifford Chance dat gedaan wat bij een farmer hoort: het voeren van multifunctionele praktijk waarbij het grondgebied en vee jaarlijks op een hoger niveau kwam. En dit heb ik doorgezet bij Het Notarieel, voor het eerst bij een kantoor met enkel notariaat. De conclusie is dat een carrière lastig is te plannen, maar dat je uiteindelijk komt daar waar je wezen moet. Voor mij is dat het zijn van een farmer met nog steeds kenmerken van een hunter terug in zijn provincie.
