OLAHW- november 2018
Ondanks het confronterende karakter van de titel van deze rubriek[1],deel ik vanzelfsprekend graag mijn notariële studentenbelevenissen met het publiek. Deze “trip down memory lane” werd mij door de praeses verschaft, en leidde tot een speurtocht naar de almanak met 2008-2009 op de kaft. Een vleugje trots maakt zich weer van mij meester bij het openslaan van dit boek, wat een geweldige ervaringen, dank voor dit verzoek!
Ambitieus vlogen de vijf kandidaat-bestuursleden het nieuwe verenigingsjaar aan, nimmer werden er door de trouwe sponsoren zoveel duiten in het zakje gedaan. Aan animo onder de eerstejaars notariële studenten geen gebrek, een geslaagde introductie en kennismakingsactiviteit bleken een goed vertrek. Na een prettig debat en positieve stemming in de ALV, volgden hamerslagen en het bestuur Kuijpers was niet langer f.t. Notarieel Nederland verzamelde zich op 28 november 2008 in de Keizerstad, waar een van haar coryfeeën, Professor Van Mourik, voor het laatst “optrad”. Slechts één titel viel hem binnen het Nota Bene (ere)lidmaatschap nog te vergeven, te weten die van beschermheer en dat voor het gehele leven.
Vermaak werd niet alleen in het Nijmeegse gezocht, met grote gezelschappen werden de landelijke activiteiten in den lande bezocht.Natuurlijk was de organisatie van het LNSF bij Nota Bene in goede handen, een geweldig feest in de De Waagh met outfits uit allerlei landen. Onderwijs werd steevast vakkundig verzorgd door het Centrum voor Notarieel Recht, door deze docenten is bij menig rechtenstudent een degelijk juridisch fundament gelegd. Traditioneel zorgden zij bij het openingscollege voor veel vertier, maar wat wil men ook, een (kort) college met gratis wettenbundels, bitterballen en bier. Aan de landsgrenzen werd ontsnapt door een gelukkig gezelschap, een aangename studiereis naar Dubai met een (kort) verblijf in de Burj Al Arab.
Bijzondere tradities als “jas-das”, titulatuur, patriottisme en de inauguratie blijven behouden, naar ik hoop wordt dit nog tot in de lengte der dagen volgehouden. Een prachtige vereniging, waarvan inmiddels vele Nijmeegse notariële studenten hebben genoten, een vereniging die ik voor eeuwig in mijn hart heb gesloten. Nimmer had ik mij immers vooraf kunnen bedenken, dat zij mij warme vriendschappen en zelfs de kennismaking met mijn echtgenote zou schenken.
Er resteert mij aangaande de hoofdletters in dit stuk nog een eervolle vermelding tot besluit, hiermee heeft bestuursgenote Nathalie Bauduin immers reeds tien jaar geleden haar “Ode” geuit.[2]
[1]In het bijzonder het woord “oud”;
[2]Zie N.V.C.E. Bauduin, Notabeneficiarius 2008 novembereditie, p. 8.
