OLAHW- maart 2019
Het notariële studentenglas is nog steeds vol
Na zo’n heerlijke dag als afgelopen donderdag in het concertgebouw de ´Vereeniging´ is het desgevraagd niet moeilijk om terug te blikken op de notariële oudheid. En dan heb ik het over de tijd waarin ik zelf als notarieel student op een Landelijk Notarieel Studentencongres de bloemetjes mocht buitenzetten. Op dit populaire congres zijn fictie en werkelijkheid nog steeds één. De deelnemer wordt niet alleen geacht veel bier te drinken, er wordt ook daadwerkelijk veel goudgeel vocht geconsumeerd. Waarom zou de notariële student ook ´genotsvoorkomend´ bezig zijn. De tijden zijn wat dat betreft in ieder geval niet veranderd. We schrijven halverwege de jaren tachtig en het betreft een om vele redenen memorabele avond in Amsterdam. Op (en na) deze bijzondere feestavond ontstond een notariële vriendschap die na meer dan dertig notariële studiejaren nog steeds bestaat. Toen was het dit Amsterdamse notariële bacchanaal (en de informele bourgondische vereniging ‘het rustende paard’) dat deze ´mysterious three´ verenigde, nu is het de bevordering van de notariële wetenschap. Het een sluit het ander overigens niet uit. Nog steeds hebben wij drie een bijzondere band, zij het thans niet alleen via het ‘LNSC-bier’, maar ook door het notariële docent- en hoogleraarschap. We krijgen de notariële studie nu ook van de andere kant te zien. We hoeven de studie gelukkig zelf niet meer te ondergaan. Het Nota Bene van toen is overigens niet meer te vergelijken met het Nota Bene van nu. Het was, behoudens de natte oftewel de alcoholische LNSC-bezoekjes, een heel braaf clubje, waarvan ik nog ooit, op een blauwe maandag, quaestor ben geweest. Studiereizen naar andere werelddelen bestonden nog niet, en het geld daarvoor ook niet. Notarissen hadden ook nog geen happy socks, maar een grijs (mantel)pak. In ‘onze tijd’ was er ook nog geen fiscale master inhouse, zodat wij met alle notariële nerds op dinsdag richting Tilburg, een soort van fiscale efteling, togen. Een reisje waar nooit iemand spijt van heeft gehad en al helemaal niet degenen die hierdoor hoogleraar notarieel belastingrecht zijn geworden. Nadat ik in Tilburg klaar was, kon ik pas aan mijn echte notariële roeping gehoor geven: promoveren. Het heeft even geduurd, maar de sterren van de executeur stralen aan de horizon. De Nijmeegse notariële studie in de ruimste zin des woords heeft mij heel veel gebracht, en… op het ‘Groot langstlevendenbal’ in 1996, zelfs een echtgenote. De ooievaar deed met de aflevering van drie lieve kindertjes de rest. Ik ben niet alleen een gelukkig, maar vooral ook een dankbaar man. Aan de vooravond van het boekenbal denk ik dan ook graag terug aan dat prachtige Nijmeegse Groot Langstlevendenbal. U weet nu waarom. Over boeken- en langstlevendenballen gesproken…Een mooier notarieel erfrechtelijk thema dan het thema van de komende boekenweek bestaat echt niet: de moeder, de vrouw!
