Notariële Studentenvereniging Nota Bene

Het zal u niet verbazen dat ook ik, als oud-lid, dierbare herinneringen koester aan de tijd die ik doorbracht onder de brede noemer N.S.V. Nota Bene. In het bijzonder mijn deelname aan het 51e bestuur kan ik hier niet onvermeld laten, net als die in het bestuur van het Landelijk Notarieel Studentencongres 2012. Dit alles heeft mij ontzettend veel gebracht. Vriendschappen, borrels, uitdagingen, reizen, ontmoetingen, stroeve sponsor gesprekken en katers. Maar, zo stelde de praeses van het 61e bestuur mij de vraag, wat heeft het mij geleerd?

Die vraag is niet zo gemakkelijk te beantwoorden. Heel concreet wordt het niet. Ja, ik had nog nooit van afschrijven gehoord. Die kennis bleek onmisbaar als quaestrix met een digitale camera ter waarde van 300 euro op de balans. Vragen hierover moest je tijdens een algemene ledenvergadering bovendien vér na middernacht nog kunnen beantwoorden. De afgelopen zeven jaar heb ik overigens wél menig cliënt met prangende vragen over vergaderorde en het vaststellen van agenda of notulen uit de brand kunnen helpen. Tegen een uurtarief waarvoor heel wat (extra) borrels gedronken hadden kunnen worden.

Hoewel een krantenartikel met de kop “Gorilla’s lopen voor geld” in 2010 maandenlang onze bestuurskamer sierde (u mag de bijnaam raden die mijn lieftallige bestuursgenoten mij hadden gegeven), is wat ik daadwerkelijk heb geleerd niet in geld uit te drukken. Het begint met het gevoel welkom te zijn. Het gaat verder met het vertrouwen dat ik kreeg om taken te vervullen die nieuw voor mij waren. Het eindigt door met trots terug te kijken naar dat wat we hebben neergezet voor de generaties na ons. 

Mijn fles wijn is nu bijna leeg. Onweerstaanbaar overigens: le Temeraire van Domaine la Provenquiere. 

Rest mij niets anders dan u een prachtige zomer te wensen. Voor u het weet zit u weer bij het openingscollege. Er is in al die jaren niets veranderd!